| Sahasrara oftewel 'De Duizend' chakra. |
| Ook wel bekend als 'Deur naar Brahman' en als 'Bron van licht' (de aureool). |
| |
| Sahasrara (lett. duizend) is de culminatie van de opstijging door de chakra's. De kroon van de ontwikkeling van verruimd bewustzijn. De steeds verder geconcentreerde kracht die door de chakra's omhoog bewoog vindt hier z'n einde. Alle nadi's (energiestromen) komen hier samen als de rivieren in een oceaan. Duizend betekent eigenlijk myriade oftewel 'talloze'. Vandaar dat dit de lotus met een oneindig groot aantal blaadjes genoemd wordt. Veelal veelkleurig voorgesteld. Het is als het vurig fonkelen van transparant ijs, bergkristal, diamant, als het transparante hardroze Zirkoon, purper als Amethist (// Jupiter) en als het zachte turkoois en fluoriet met hun purper-blauw-groen-witte tinten (// Neptunus). |
| |
| Het wordt gekend als terrein met vorm (akara) en als terrein zonder vorm (nirakara), maar het wordt ook 'voorbij' genoemd en dan verwijst het naar het 'niet door vorm geraakt zijn'. De zgn. Leegte. Brahman. Alles en niets. Dat waar eigenlijk niets over te zeggen valt omdat het niet gelimiteerd kan worden. |
| |
| Bij de beschrijving van de 7e chakra wordt dus slechts tot aan de grens van de Leegte benoemd. Tot hier vallen Shiva en Shakti nog te onderscheiden (als Neptunus en Jupiter). Daar voorbij gaand is alle concepten loslaten en dat kan slechts zwijgend. Maar op dit punt vindt de vereniging van Shiva en Shakti plaats; wat het begin is van Zelf-realisatie (samadhi). Hier sterft het individuele, het wereldse zich afgescheiden denkende individuele bewustzijn. Het is de dood van de beleving van naam en vorm. Hier verdwijnen 'ik', 'jij' en 'zij'. De beleving, het beleefde en de belevende zijn een. Ziener, zien en het geziene zijn een. De dualiteit in beleving is verdwenen. Waar Shiva en Shakti zich verenigen resteert niets objectiefs... is er slechts stilte. |
| |
| Sommigen noemen dit het bereiken van Nirwana, anderen samadhi (het bewust zijn/worden van je eigen 'Zelf' dat het zintuiglijke bewustzijn en het mentale bewustzijn van ruimte, tijd en objecten overstijgt). Andere benamingen zijn: kaivalaya, Zelf-realisatie, verlichting, heilig huwelijk, hemel enz. Een stadium dat in de 6e chakra reeds voorbereid wordt door de versplintering van het ego die daar plaats vindt. Daar begint de doodservaring die de aanvang is van de transcendente beleving die tot het ontvouwen van verlichting leidt. |
| Als de atman, de ziel, goddelijk is; als met een zilveren draadje verbonden met het hart van de kosmos, het 'Hogere Zelf',
dan is dat de eigenlijk steeds aanwezige eenheid met God waar men zich niet steeds van bewust was. Hier verdwijnt het 'ik', omdat dit een ego-begrenzing is, maar het Zelf kan nu duurzaam verenigd worden met de eeuwige bron vanwaar het ontsprong. Terwijl er in de vorige stadia/chakra's steeds sprake was van kennis ontwikkelen en onthechten van lagere drijfveren, hebben we hier aan het einde van de kennis-ontwikkeling de omslag naar hechting aan het Zelf.
Het je blijvend aan dit Zelf hechten valt vanaf de 7e chakra te bereiken, omdat hier de gehechtheid aan alle kennis en alle ego losgelaten kan worden. Zonder kennis- en ego-belemmeringen is er nu ruimte voor een symbiose met de spirituele gids, met het Hogere Zelf. Dit wordt wel het verwezenlijken van atman genoemd omdat er hierna geen terugval in ego-gedoe meer is omdat je het Zelf leerde kennen. Deze chakra is dan ook 'De zetel van Shiva'. Maar wie in de 'gestolde kennis' van de 7e chakra blijft steken en zich op gaat werpen als ('verlichtte') supermens die geeerd moet worden, valt terug in koude eenzame duisternis. Dan worden we als 'Ebenezer Scrooge' uit het kerstverhaal van Charles Dickens. |
| |
| Zie ook de beschrijving bij Maanhuizen herberg 11. |
| |
|
| |
