Dat er redenen zijn om te betwijfelen dat het biologische hart (Zon) hét centrum
van het bewustzijn of dé essentie van het mens-zijn IS, doet niets af aan diens
symbolische betekenis waarbij het dit bewustzijn BEVAT. We zullen dit later in deze
publicatie vaker tegen komen. Onder andere bij Uranus, die met de hersenen
geassocieerd wordt. Ook hier geldt dat deze niet de essentie IS, maar wel kan
BEVATTEN of althans kan dragen.
 
alchemisten labAfb.398
 
Het Soefisme*), ontstaan en nog slechts ten dele gelokaliseerd in het Midden Oosten,
benoemt twee uit het hart voortkomende drijfveren:
het 'Hart' (del) en 'Het-gebiedende-zelf' (nafs-i-ammareh).
Het hart wordt daarbij beschouwd als Goddelijke Gift en vergeleken met een spiegel
die van de roest (de corrumpering) van de materiële wereld moet worden ontdaan
en zó opgepoetst moet worden dat de Absolute Waarheid zich er in kan spiegelen.
Het 'Hart' associeert met: Liefde, Mededogen, Zelfopoffering, Geestelijke
Waardigheid, Zuiverheid, Goedheid.
'Het-gebiedende-zelf' is de kracht die de mens er toe drijft zijn dierlijke, agressieve
en seksuele instincten te bevredigen en het is de bron van menselijke
laag(hartig)heid en onzuiverheid.
 
De diepgang van deze (spiegel) beeldspraak mag ook blijken uit het volgende:
 
philosophiaAfb.399
 
Roest = corrosie = verbinding met zuurstof (van metaal, symbool voor het
verwerven van wereldse waarden).
 
Zuurstof = O2 ; twee maal zon zonder stip. 
De buitenkant/lichtkrans van de zon heet corona.
 
(Vergelijk in dit verband ook #30)
*) Soefisme, afgeleid van het Arabische woord Tasawwuf, wordt geassocieerd met
de suffa of veranda van de Profeet in Medina oftewel de verblijfplaats van enkele  
van zijn grootste Metgezellen. Tegelijkertijd zijn er associaties met de Arabische
woorden suf (=wol, de traditioneel door Oosterse mystici gedragen stof) en safa
(=zuiverheid) zowel als met het Griekse begrip sophia (=Wijsheid).